Dit kleurpalet is mijn signatuur en een natuurlijk gegeven die mijn werken uniek maken. In mijn werken herken je mijn stijl, techniek en de tegenstrijdigheid van het druk organische en het begrenzende architecturale.  

 

Mijn schilderijen nodigen uit tot het voelen van het verlangen die in allen heerst. Het verlangen eventjes te ontsnappen aan de dagelijkse routine door ons mee te nemen in de sfeer van mystiek en dramatiek. Ze nodigen uit tot voelen wat de levendigheid van de kleuren, het verdwalen in de verschillende dimensies en het misbaar gegeven van de ander doet met de kijker. Doorheen mijn kunst vertel ik een verhaal die door de kijker verschillend geïnterpreteerd kan worden.

 

“ Verwarring en weten, loslaten en vasthouden, strak architecturaal met een organische beweging  “

​

Via mijn werken creëer ik ook de vraag of het hier gaat om destructief of een constructief gegeven. Beide kanten wil ik belichten, want na destructie komt er altijd constructie, weliswaar met de nodige verandering en een nieuwe kijk op ons menselijk bestaan versus de natuur die zijn eigen weg gaat.

​

Het evenwicht en de dualiteit tussen het menselijke architecturale en het natuurlijke organische creëert de onvermijdelijke vraag die wij als mens moeten stellen bij de maatschappij die er nu is. We worden geduwd in een duidelijke taal om onze gedachtegang te veranderen. De klimaatcrisis, corona,… confronteert ons met het feit dat we absoluut niet altijd alles onder controle kunnen hebben en dat maakt ons onzeker en bang.

​

Die nieuwe kijk wordt ons opgedrongen door de verschillende vragen die we ons dringend moeten stellen.

Wat is de inpakt van ons op de natuur? Of welke inpakt heeft de natuur op ons en wat moet er veranderen om daar opnieuw een evenwicht in te vinden. Is de realiteit die wij als enige waarheid zien wel  waarheidsgetrouw? Worden we niet gedwongen door het organische natuurlijk gegeven om onze strak architecturale menselijkheid onder ogen te zien?

​

Ons geloof in het onwrikbaar gegeven van de menselijkheid geef ik weer door het organische, namelijk de natuur die door het strak menselijke lijkt overgenomen te worden , maar is dit wel zo? Is het natuur onderhevig aan het menselijke of zijn wij onderhevig aan de natuur?

​